Beste Nederlander, Je gaat snel en nog een beetje sneller. Gaan we ooit wel snel genoeg? Je komt op tijd. Stipt. Altijd. Je baalt, als van alle tijd er een minuutje toch ontglipt. Tijd kwijt. De NS krijgt de schuld. Een omleiding. File. Portie stress door je lichaam. Als het begin een beetje belemmerd blijkt. Een schraal beetje later. Een vreselijk probleem. Voel je die druk? Waarom dan toch. Druk in agenda, hoofd en leven. Hoe lang blijf je nog streven. En als je nou stopt met stressen Stopt te rennen Verliest het leven zijn belang? Houd de vreugde op? Kom je ooit nog echt op gang? Beste Nederlander, Kan je nog onder de douche staan enkel met het geluid van neerkomend water? Lukt het je om twee minuten lang jezelf tandenpoetsend aan te kijken? Kan je fietsen zonder oortjes, urenlang een boek verslinden of ‘gewoon’ uit het treinraam staren? Waarom ren je toch zo hard? Na iedere stap snel de volgende Zonder blikken zonder blozen. Zonder even uit te rusten Op je plek te blijven staan Collectief een tandje lager? Kan het alsjeblieft Een klein beetje trager In het tempo van een sprint Lukt het niemand een marathon te rennen Toch blijven we proberen Zo het leven te volbrengen Stop Stop het rennen Stapje voor stapje Even aan wennen En dan ietsje rustiger Tijd doorbrengen