Niet heel specifiek. Niet in een boek vol regeltjes. Niet echt in rituelen of gebruiken. Niet in Jezus, Allah, Boeddha of God. Ik geloof in community. In Amerika ben ik een tijdje lid geweest van een kerk en een bijbelstudiegroep. Wekelijks praten over normen, waarden en het leven. Een boek vol verhalen en mooie lessen. Liederen zingen met honderden jongeren. Niet oubollig, maar een band die speelt vol overgaven met de teksten groots geprojecteerd. Het ultieme gevoel van samenhorigheid en jezelf kunnen zijn. Onderzoekt alles en behoud het goede. Zo weet ik dat het christendom niks voor mij is. Ik val over de geboden zonder in mijn ogen goede redenen. Ik val erover dat men god de schuld en de waardering schenkt voor goed en fout, terwijl ik beide liever op mezelf betrek. Maar zo weet ik ook dat het christendom prachtige idealen kent. De manier waarop ik met open armen ontvangen ben zal ik nooit vergeten. Ik hoop dat ik dat voor anderen ook mag doen in mijn leven. “Don’t be selfish; don’t try to impress others. Be humble, thinking of others as better than yourselves. Don’t look out only for your own interests, but take an interest in others, too.” Philippians 2:3-4 Ik heb nooit bewijs van het bestaan van god gezien, dus zou ik niet weten hoe ik daar mijn ziel en zaligheid in kan leggen. Toch ben ik soms jaloers op mensen die dat wel kunnen. Het geeft houvast, hoop en vertrouwen. Relativeren dat situaties nu iets minder gaan, maar dat god een plan heeft, dus dat het zichzelf oplost. Geef problemen uit handen en vertrouw erop dat het goedkomt, altijd. Wat een rust in je hoofd moet dat opleveren. Zoals eerder verteld, heb ik een tijdje de bijbel gelezen. Ik hou van verhalen. Enkele bijbelverzen zal ik altijd onthouden. Maar het zijn verhalen van vroeger, heel lang geleden. Verhalen die altijd anders geïnterpreteerd worden. Wat ze juist zo bijzonder maakt. Ik lees niet meer bewust de bijbel. Vooral omdat ik uit teksten van nu net zo veel waarde hecht. Verhalen van mensen om mij heen – ver weg of heel dichtbij. Mensen die ik bewonder om hoe ze met tegenslagen omgaan, hoe ze maatschappelijke dilemma’s aanvliegen of gewoon, hoe ze in het leven staan. Hoe kan ik het met alle bijbel pagina's eens zijn? Dat lijkt me zo onmogelijk. Een deel wel, echt. Ik weet vrij zeker dat ik een groot deel van iedere religie prachtig vindt. Stukje liefde bijvoorbeeld. Maar als ik me blindelings achter ieder hoofdstuk in de bijbel schaar, stop ik zelf met nadenken. Ik heb besloten niet bij een geloof te willen horen. Geen religie te willen steunen. God heeft het niet zo bedoeld, Allah vast ook niet. Maar hoe je het ook wendt of keert, is religie een oorzaak van veel te veel ellende in deze wereld. Het splits ons op, tekent grenzen op de aarde. En daar heb ik zo’n moeite mee. Ik geloof dat niemand hetzelfde pad bewandelt, dus kan niemand zichzelf honderd procent in een hokje stoppen. Ik geloof. Dat ieder zijn eigen geloof heeft. Een eigen set normen en waarden. Zelf verzonnen of goed afgekeken. Ik geloof dat ik vertrouw. Ik vertrouw In blij en in pijn Vertrouw ik in jou Maar vooral ook in mij