AMSTERDAM – Ik vind zo onwijs veel interessant. Most Interesting Person klinkt onmogelijk in mijn oren. Als journalist vind ik werkelijk alles en iedereen fascinerend. Dit zadelt me op met een onmogelijk lang ‘to ever make a story about’ – lijstje in mijn telefoon.
Het leger in Zwitserland; Third Culture kinderen; een leven even na topsport; omgekeerd rascisme en nog ongeveer vijftig andere totaal verschillende topics. Allemaal onderwerpen die door mijn meest interessante mensen op dit meest interessante onderwerpen lijstje beland zijn.
Ik besef me al te goed dat interessant en inspirerend totaal verschillende begrippen zijn, ondanks dat ik ze in de uitleg van de opdracht vaak door elkaar gebruikt hoor. Er zijn veel meer mensen interessant dan dat er inspirerend zijn. Al denk ik wel dat van iedereen iets te leren valt – linksom of rechtsom.
Afgelopen jaar was een interessant jaar voor mij. Eigenlijk zijn de afgelopen vijf jaar eindeloos interessant geweest, als het om mensen zou draaien. Ik heb de verslaving mezelf onder te dompelen in een compleet nieuw leven elk half jaar, elke paar maanden en soms zelfs wekelijks. Met als gevolg dat ik alleen in de afgelopen twaalf maanden zo’n 200 nieuwe mensen heb leren kennen. De meesten door echt goede gesprekken, niet oppervlakkig.
Voor iemand die werkelijk alles interessant vindt, is de Most Interesting Person opdracht dus een uitdaging. Of misschien wel helemaal niet – ik kan vrij snel tevreden zijn.
Natuurlijk had ik vooraf een klein plannetje gesmede. Dat gebeurt nou eenmaal vanzelf in mijn bovenkamer. Eventueel koos ik met mijn plan een makkelijke en bekende route, maar het was het ideale plan: de markt.
Bekend, omdat dit niet de eerste keer was dat ik op de markt geïnterviewd heb. Toen ik een jaar geleden nog in Suriname woonde deed ik niet anders. Tot grote ergernis met mijn huisgenoten heb ik een recordtijd met de man van de pompoenen gesproken op de Centrale Markt van Paramaribo. “Hey meneer, het is nog geen Halloween he”, gold als een beginnetje van een uren durend gesprek over politiek en de economie van het turbulente land.
Ik hou van de markt. Marktmensen fascineren me. Vrij als een vogeltje – vaak eigen baas – maar ondertussen 80 uur per week figuurlijk vastgeketend achter de kraam. De markt is een maatschappij op zichzelf. Een kleine multiculturele samenleving, waarin iedereen elkaar lijkt te kennen. In het geval van de Albert Cuypmarkt is het ook nog eens een van de meest Amsterdamse plekken ooit.
We hebben een ijzersterk plan bedacht en rennen als een soort postcodeloterij over de markt heen. “Goeeeeeedemiddag, U bent genomineerd als Most Interesting Marktkraampje door Johan Kaas van de overkant. Gefeliciteerd! Waarom nomineren zij jullie?” Dit is het perfecte publiek op de perfecte plek. Zoals ik al dacht, door onze positieve manier van benaderen en zeker door het altijd goed gemutste volk achter de kraampjes voeren we de meest geweldige interviews.
Ik heb mezelf best verrast tijdens de opdracht. Bij interview één stond ik als een nerveuse tante op mijn voeten te wiebelen. Ik kan het echt heel spannend vinden om dat beginnetje te maken. Een klein half uurtje, een goede strategie en samenwerking met Jens later, gaan we van kraampje naar kraampje en maken we contact met mensen alsof we ze al jaren kende. Dit soort opdrachten zijn denk ik de sleutel tot het worden van een goede journalist. Dit soort opdrachten geven het vertrouwen dat ik echt wel weet wat ik moet zeggen en vragen, als ik er maar aan begin.
De eindstand van slechts een paar uur over de markt, is een enorme uitbreiding van dat eerder benoemde lijstje in mijn telefoon. Ieder interview, meestal niet veel langer dan vijf minuten, bracht meerdere nieuwe verhaal ideeën. Een portret over iemand die van 6 tot 18 op de markt staat, iedere dag. Of een verhaal over families die generatie op generatie achter dezelfde kraam staan – hoe beleef je je kinder- en jeugdjaren als je al gezien hebt hoe je toekomst eruit komt te zien? Durf je dan nog iets anders te kiezen? Ook zou ik graag een verhaal willen maken over het begrip markt in globale zin. Hoe verschilt de markt in Nederland van die in bijvoorbeeld Suriname? En hoe is een markt overal het zelfde? En nog zoiets interessants: hoe is de Albert Cuypmarkt in het bijna 120 jaar bestaan ervan anders geworden?
Nog steeds weet ik niet wie mijn Most Interesting Person is, ik zal daar over na blijven denken al wil ik eigenlijk geen antwoord op de vraag bedenken. Iedereen is interessant en op zijn eigen manier inspirerend. Most Interesting Person klinkt als een één keer uit te rijken award. Terwijl ik die van mij graag nog duizenden keren wil uitdelen.
Foto’s door Jens de Boer
Leave a Reply