BREEZANDDIJK – Ik zit in de trein richting Den Haag HS als ik een groepje jongens hoor praten. We rijden over een grote brug. “Hey! De afsluitdijk!” zegt een van de jongens. Ik moet grinniken. Daar was ik gisteren nog en ik had hem kunnen melden dat hij daarvoor nog een erg groot stuk naar het Noorden mag. En trouwens, er loopt helaas geen treinspoor overheen.
Het verbaast me hoe weinig we met zijn allen weten over de afsluitdijk – deze jongen even als voorbeeld genomen. Terwijl het zo’n bijzonder en belangrijk stukje Nederland betreft.
Een paar feitjes op een rijtje:
De afsluitdijk is in totaal 32,2 km lang en sluit de Waddenzee af van het IJsselmeer. Hiermee is het de langste dijk van Europa. De dijk vormt een verbinding tussen de provincies Noord-Holland en Friesland. In 1927 werd begonnen met de bouw en in 1933 werd hij officieel geopend voor verkeer.
De Afsluitdijk is ontworpen na een overstroming in 1916 om ons land tegen de zee te beschermen. De dijk creëert tevens een drinkwatervoorziening, omdat het hele IJsselmeer zoetwater is door de scheiding met de Waddenzee. Ook zijn stukken land geschept voor voedselproductie en stedenbouw. Met de bouw kon Nederland aan de wereld laten zien waartoe we in staat waren en zijn als het om water gaat.
Nog een grappig feitje over de afsluitdijk is dat het officieel geen dijk maar een dam is. Dit omdat hij water van water scheidt en niet water van land.
Maar het leukste verhaal over de afsluitdijk vonden we tijdens onze stop midden op de dam. Ter hoogte van Breezanddijk staat al 60 jaar een camping. Een wonderlijke plek om te kamperen, niet op de laatste plaats omdat we bij uitstappen al bijna het meer in waaien.
We lopen een rondje over het enigszins oubollige terrein. Woonwagens zien er versleten uit, maar verre van verlaten. De caravans zijn al lang het nieuwste van het nieuwste niet meer. Aan de volledige gebouwen dienend als ‘voortent’ te zien, komen de caravans al tijden niet meer van hun plaats.
“De camping, een plek waar je een vermogen uitgeeft om te leven als een zwerver.” Het klassieke camping bordje dat ik als fervent kampeerder natuurlijk bezit, is ook hier te vinden. Overigens is dat ‘vermogen’ hier nogal overdreven, komen we later achter.
Op deze koude, winderige dag in April is het terrein vrijwel uitgestorven. We vinden één oudere meneer die wachtend op de monteur voor zijn tv, de watertank bijvult. Hij laat zijn achtertuin zien. Sinds kort heeft hij een plekje op het terrein. De Fries had voorheen een seizoen-plek op een van onze Waddeneilanden waar hij 5000 euro per jaar voor neerlegde. Hier midden op de afsluitdijk staat hij voor het respectievelijke bedrag van 400 euro per jaar. Al moet je dan dus wel zelf je watertank bijvullen.
Ook andere voorzieningen zijn er nauwelijks. Voor een supermarkt moet je de hele dijk weer af, slechts voor de gemiste boodschappen is er het tankstation aanwezig. Maar dat maakt voor deze kampeerder niks uit. Het is de ideale plek om te vissen – in het IJsselmeer OF aan de overkant van de snelweg in de Waddenzee.
Bijzonder stukje Nederland, als je het mij vraagt. De dam inclusief zijn camping. Met als belangrijkste conclusie; wij zouden veel meer over onze waterkeringen mogen leren.
Terugkomend op de jongeman in de trein een dag later: De brug tussen station Breda en Rotterdam heet de Moerdijkspoorbrug, is slechts een kilometer lang en verbindt twee totaal andere provincies. Een klein verschil met die imposante lange afsluitdijk bomvol verhalen.